حمیدرضا نوربخش با حضور در برنامه "گفتاهنگ" رادیو گفت وگو با بیان اینكه خانه موسیقی بزرگ ترین نهاد صنفی اهالی موسیقی است، اظهار كرد: «سطح ذائقه شنیداری مردم امروز به شدت تنزل كرده؛ یعنی وقتی با برخی ملودی ها مواجه می شویم كه بصورت خلق الساعه در مدتی كوتاه شنونده میلیونی پیدا می كنند، مسئله ای نگران كننده و سوال برانگیز است كه چه شده و چه بر سر جامعه آمده است.»

وی افزود: «بی تعارف بخشی از این معضل به عملكرد رسانه ها مربوط می شود؛ چراكه آنطور كه باید و شاید به ذائقه مخاطب توجه نكرده اند.»

نوربخش ادامه داد: «نباید انتظار داشت كه جوانان و نوجوانان به نوعی از موسیقی گرایش پیدا كنند كه اصلا شنونده آن نیستند؛ چراكه جوان در پی گونه ای از موسیقی است كه در فضای شنیداری اطراف او موج می زند.»

وی این بحث را با مثالی از موسیقی دیگر ملل پی گرفت: «یك فرد ایرانی وقتی به موسیقی ژاپن گوش فرا می دهد، شاید فواصل موسیقیایی این كشور خوشایند مخاطب ما نباشد. بنابراین گوش مردم و جوانان شاید با نوعی از موسیقی انس بگیرد.»

***جسم بی جان بداهه نوازی بر دوش موسیقی اصیل ایرانی

نوربخش به رادیو گفت وگو گفت: «در گذشته بخش مهمی از موسیقی ایران كه جان مایه موسیقی ما بوده و در بداهه شكل می گرفت و جان مایه آن را نیز در ساز و آواز پایه ریزی می كرد، امروز به محاق رفته و دیگر وجود ندارد؛ لذا جوانانی هم كه موسیقی سنتی كار می كنند، دنبال سولیست شدن نمی روند.»

مدیرخانه موسیقی افزود: «نسل گذشته موسیقی ایرانی همگی سولیست بودند. این واژه غربی در حقیقت به معنا و مفهوم تك نواز یا آوارخوان می باشد. این افراد بداهه می نوازند و اهمیت كار آن ها در این است كه در یك لحظه و حال اكنون، موسیقی خلق می كنند كه بسیار نظام مند و دارای حساب و كتاب و هنجار است.»

نوربخش ادامه داد: «وقتی تك نوازی استاد شهناز را گوش می كنیم، گویا ماه ها روی یك قطعه فكر كرده اند؛ در صورتی كه این قطعات در لحظه آفریده می شود و اتفاقا جز آثار ماندگار موسیقی ایرانی هستند.»

***مثل زاینده رود؛ نگران موسیقی هم باشیم

وی در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفت وگو بیان كرد: «موسیقی ایرانی میراث كهن و گرانبهای این سرزمین است؛ ما همانطور كه درباره دریاچه ارومیه و زاینده رود نگران هستیم، باید درباره این بخش از موسیقی نیز به همان شدت نگران باشیم.»

نوربخش موسیقی را میراثی هزاران ساله برشمرد و تصریح كرد: «موسیقی در منش و تفكر و برخورد افراد بسیار تاثیر گذار بوده و شخصیت ساز است. این موسیقی دارای اندیشه است و از طرفی با ادبیات كهن ما گره خورده است؛ بنابراین وقتی این نوع موسیقی در جامعه حضور داشته باشد، اتفاقات مبارك دیگری را نیز در پی دارد.»

این موسیقیدان افزود: «ادبیات در گذشته حضوری چشم گیر در میان خانواده ها داشت و شاهنامه و دیوان حافظ و گلستان و بوستان به مانند امروز فقط در دكور خانه ها حضور نداشت در آیین های مختلف حضوری تاثیری به سزا می گذاشت. امروز چرا باید جامعه ما با كلماتی سخیف انس بگیرد و با موسیقی سطح پایین راضی شود!؟»

***موسیقیدان های اصیل كم كار و بیكارند

نوربخش در مصاحبه با رادیو گفت وگو ادامه داد: «بالاترین مصرف موسیقی، در فضای مجازی اتفاق می افتد. در خانه موسیقی كانون های موسیقیایی از منظر تخصصی تعاریفی خاص دارد و در این میان هر یك از مجموعه ها باید به فكر رسانه و ترویج ذائقه در خور موسیقی در آن باشد تا بتواند ویترینی در اختیار بگیرد و كالای خوب موسیقی را در آن عرضه نماید.»

وی افزود: «در فضای مجازی صفحات پر تعدادی از نظر ترویج موسیقی داریم و اتفاقا موسیقی اصیل و با هویت را تبلیغ می كنند؛ اما این فضا باید گسترش یابد و از هر فرصت و تریبونی به جامعه هشدار دهیم كه اصالت ها در حال از بین رفتن است.»

نوربخش با بیان اینكه بخش قابل توجهی از موسیقیدانانِ قابل اعتنا، كم كار یا بیكار هستند، خاطرنشان كرد: «در بسیاری موارد موسیقی اصیل در فضای مجازی شنیده می شود ولی حقوق مادی و معنوی به هنرمند و پدید آورنده اثر تعلق نمی گیرد و فقط اپراتورهایی كه اینترنت می فروشند، این پول را دریافت می كنند.»