بسیاری از افراد حق دارند اطلاع زیادی درباره این اصطلاح نو نداشته باشند چرا که تولید محتوای مکتوب در کتاب ها و فضای مجازی با این عنوان یعنی «رادیو نما» بسیار کم و اطلاعات در مورد آن بسیار محدود است. رادیو نما، نه رادیو و نه تلویزیون، بلکه رسانه ای است که می تواند با استفاده از جذابیت های هر دو، مخاطبان جدیدی را جذب کند و رسانه ای برای زنده کردن هنرهای در حال افول باشد.

هنر عکاسی، نقاشی، خط و گرافیک در این رسانه مجدداً مسیر شکوه و تعالی را طی می کند. سادگی ابزار و امکانات تهیه محتوا برای این رسانه قابل قیاس با سایر رسانه ها نیست. لذا مخاطب خود را به تعامل و حرکت به سوی خود فرا می خواند. البته ناگفته پیداست که این امر باید توسط شبکه رادیویی مهیّا شود ولی زمینه ذاتی آن در درون این رسانه نهفته است و می تواند منشاء اثرات فراوانی باشد.

ویژگی دیگری هم دارد. رادیو نما در صفحات تصویری خود می تواند هم نمایانگر هنرهای مبتکرانه افراد باشد و هم می تواند کمک شایانی در ارائه اطلاعات محتوایی برنامه به مخاطب بنماید. از سوی دیگر همزمان نمودن محتوای قابل نمایش با برنامه رادیویی قادر است معضل عدم تمرکز مخاطب را که یکی از نقطه ضعف های رادیو تلقی می شود، مرتفع نماید. تکیه بر داده های اصلی محتوا و صفحه نویسی و انعکاس آن در شبکه می تواند مخاطب را هرچه بیشتر با محتوای برنامه پیوند بزند و بهره برداری بیشتری از آن بنماید.